Maak kennis met Glen Van Parys

6 Mar 2022
Woonzorgcentrum Sint-Jozef

Glen Van Parys is een enthousiaste dertiger en woont samen met zijn vriend in Ruiselede. In zijn vrije tijd gaat hij graag wandelen met zijn trouwe viervoeter, zet hij soms eens een stapje in de wereld en is hij ook een gepassioneerde zanger. 

In 2015 startte Glen met werken in woonzorgcentrum Sint-Jozef in Ruiselede. Ook benieuwd naar Glen zijn ervaringen in Curando? Lees snel verder en stap mee in zijn muzikale verhaal.

 

Kan je ons iets meer vertellen over je functie binnen Curando? 

Ik startte met werken als zorgkundige en ben altijd vragende partij geweest om ook binnen de animatie te mogen meedraaien. Ik studeerde af als opvoeder, dus dat was een logische stap voor mij. Nu combineer ik beide functies en voer ik ze afwisselend uit, maar sowieso zijn het functies die door elkaar lopen. 

Ik werk voornamelijk op de afdeling ‘De Haard’, een afdeling voor mensen met dementie. Daar sta ik samen met mijn collega’s in voor het totaalpakket van zorg. Die zorg bestaat uit verschillende zorgtaken, zowel op fysiek als psychisch vlak en omvat ontbijtwerking, maaltijdbegeleiding, ADL-training om zelfredzaamheid te behouden of verbeteren, bewoners stimuleren … Binnen de animatie werk ik over de verschillende afdelingen heen en help ik mee met de organisatie en begeleiding van binnen- en buitenactiviteiten voor de bewoners. Mijn takkenpakket is heel gevarieerd, wat mijn job zo boeiend maakt. 

 

Wat betekent warme zorg voor jou en hoe draag je daartoe bij?

Voor mij is het belangrijk dat je bewoners het gevoel geeft dat ze thuis zijn. Op onze afdeling delen we de visie dat wij als zorgverleners werken in het huis van onze bewoners en bij hen op bezoek zijn. We proberen daarom de zorg zo veel als mogelijk te organiseren in functie van hun noden en belangen. 

Luisteren is zeer belangrijk. Als je goed luistert, kom je vaak te weten hoe je het verschil voor iemand kan maken. We proberen de laatste wensen van onze bewoners in vervulling te laten gaan. Dat kan gaan over kleine, alledaagse dingen. Als iemand zegt dat hij nog eens zin heeft in een bepaalde maaltijd of nog eens naar het kerkhof wil gaan en de familie hier geen tijd voor heeft, dan proberen wij deze wens waar te maken. Ik ben ook niet bang om een knuffel te geven als ik zie dat iemand daar nood aan heeft. 

Wij proberen in ons woonzorgcentrum zo veel mogelijk de traditionele structuren los te laten en persoonsgericht te werken. Mijn werkdag is dan ook pas echt geslaagd als we door een goede samenwerking met de collega’s goede zorg hebben geboden en met kleine dingen iets betekenden  voor de bewoners.

 

Hoe ervaar je het om in je eigen gemeente te werken?

Vroeger werkte ik in een ander woonzorgcentrum waar alles grootschaliger was. Ik kon daar minder aarden dus ging ik op zoek naar een nieuwe job. Een job in eigen gemeente leek me een logische stap. Nu sta ik na 5 minuutjes wandelen op mijn werk, wat heel gemakkelijk is. 

Werken in je eigen gemeente heeft soms ook nadelen. De familie van bewoners kent je en kan je ook buiten de werkuren aanspreken. Gelukkig kan ik op dat moment eerlijk aangeven dat ik, gezien ik op dat moment niet aan het werk ben, geen verdere informatie kan geven en raad ik hen aan om de afdeling te contacteren. Meestal reageert de familie hier begripvol op.

 

Je bent in je vrije tijd zanger, kan je dit talent ook in je job inzetten?

Ik zing heel veel op de afdeling, zelfs tijdens de verzorging. Ik neem dan mijn tablet mee, leg de oude klassiekers op en dan zijn we vertrokken… Muziek maakt heel veel emoties los, zeker bij mensen met dementie. Zelfs mensen met een vergevorderde vorm van dementie herkennen vaak de muziek uit hun verleden en kunnen hier veel plezier en deugd van hebben.

 

Je maakte ook een single over dementie. Welke boodschap wilde je hiermee overbrengen?

Inderdaad, de hit “Morgen” die ik in 2018 uitbracht, was mijn eerste single. 

Dit project kon ik realiseren, mede dankzij de samenwerking met Curando, de gemeente Ruiselede en het expertisecentrum dementie ‘Foton’. Ingeborg Sergeant is meter van de single en zette mee haar schouders onder het initiatief. Ze verloor zelf haar mama met dementie en weet zo als ervaringsdeskundige wat voor een impact de aandoening kan hebben.

Met mijn single wilde ik het taboe over dementie doorbreken en een positieve boodschap brengen. Het liedje gaat niet over wat niet meer lukt, maar over de mooie momenten die wel nog mogelijk zijn. Ik zie vaak dat mensen wegblijven van personen met dementie. Ze zijn bang om op bezoek te komen omdat ze denken dat de bewoner het niet meer beseft of boos zou zijn. Maar ik weet dat dat niet zo is. Ondanks hun aandoening voelen ze je aanwezigheid en appreciëren ze die ook. 

Ik haalde mijn inspiratie voor de inhoud van het lied vooral uit eigen ervaringen en wilde hiermee familie en vrienden van personen met dementie aanmoedigen om op bezoek te blijven komen. Het is een oproep om ook als het soms moeilijk is te blijven zoeken naar geluksmomentjes in kleine dingen. 

Deze positieve boodschap miste zijn effect niet. Ik kreeg nadien heel veel positieve reacties en dankbaarheid. Het lied wordt nu zelfs soms gebruikt op begrafenissen. Voor mij was het alvast een geslaagd project!

 

Waarom zou je Curando bij anderen aanbevelen?

Omdat ik nog elders heb gewerkt, kan ik vergelijken. In Curando word je niet behandeld als een nummer, dit geldt zowel voor medewerkers als bewoners. Wij krijgen hier de ruimte en tijd om persoonsgericht te werken en dat vind ik goed. Natuurlijk zijn er ook werkpuntjes, maar die vind je overal en ik werk hier heel graag. Ik vind het op zich ook wel leuk om te werken in een kleinschalig, oud en charmant gebouw, maar ik ben toch ook wel benieuwd naar wat de nieuwbouw ons zal brengen.